Mawiają, że w górach jest tak bezpieczny, jak wysoka jest zdolność przewidywania Twojego przewodnika. Doświadczony przewodnik odpowiednie wcześnie jest w stanie zauważyć objawy choroby wysokościowej i zdecydować o ewakuacji lub o zejściu w niższe rejony w towarzystwie asystenta w razie potrzeby. Bez problemu przewiduje także niebezpieczeństwa z zewnątrz, dzięki czemu wyprawa jest naprawdę bezpieczna. Nasi przewodnicy są bardzo uważni, odpowiedzialni i świetnie współpracują w zespole. Możesz bez obaw udać się z nimi na wspólną wyprawę, nawet jeśli nie jesteś doświadczonym zdobywcą górskich szczytów.
Bezpieczeństwo na dużych wysokościach
Przygotowanie fizyczne
Warto przygotować się kondycyjnie do wejścia na Kilimandżaro. Ćwiczenia cardio i wytrzymałościowe są bardzo wskazane. W Internecie można znaleźć sporo programów treningowych, przygotowujących właśnie do wspinaczki.
Dużo wody
Pij minimum 2l wody dziennie, a nawet więcej, jeśli zdecydujesz się wziąć Diamox.
Unikaj przemęczenia
Kilka dni przed wejściem nie planuj bardzo wymagających wypraw i atrakcji. Odpocznij przed wysiłkiem drogi na Kilimandżaro.
„Wędruj wysoko, śpij nisko”
Bierz udział we wszystkich spacerach aklimatyzacyjnych pod górę, aby później zejść do obozu na sen. Przyzwyczaisz się do wysokości powoli i małymi krokami, a ryzyko choroby wysokościowej spadnie.
Leki zapobiegające chorobie wysokościowej
Nie jest konieczne i wymagane przyjmowanie leków profilaktycznie, ale warto mieć je ze sobą podczas wyprawy i oczywiście skonsultować je wcześniej z lekarzem.
Należy pamiętać, że tabletki antymalaryczne są zwykle nieskuteczne, gdy są stosowane w połączeniu z lekami przeciwko chorobie wysokościowej. Zwykle jednak na dużych wysokościach jest niewiele komarów.
Dostępne leki:
Diamox – to lek na receptę stosowany do zapobiegania chorobie wysokościowej oraz łagodzenia jej objawów.
Lek zmienia kwasowość krwi, powodując redukcję płynu wokół płuc i mózgu, co ułatwia oddychanie i zwalcza mdłości.
Ponieważ lek potrzebuje czasu, aby zadziałać, zalecane jest przyjęcie go około 24 godzin przed rozpoczęciem wspinaczki i kontynuować przez co najmniej pięć dni w wyższej wysokości.
Najczęściej polecana dawka to 125 mg dwa razy dziennie (rano i wieczorem).
Większość tabletek istnieje w wersji 250 mg, więc należy przeciąć je w połowie.
Leku nie powinny przyjmować osoby uczulone na sulfonamidy.
Ze względu na potencjalne ryzyko reakcji uczuleniowej, warto przyjąć jedną dawkę około tygodnia przed wyprawą.
Dexamethason – to lek na receptę, który zmniejsza obrzęk mózgu i innych tkanek miękkich, który często towarzyszy ostrej chorobie wysokościowej.
Zalecana dawka wynosi zwykle 4 mg dwa razy dziennie podczas wchodzenia na wysokości i pozwala zapobiec większości objawów choroby wysokościowej.
Należy stosować ostrożnie i tylko na podstawie opinii lekarza z powodu możliwych poważnych skutków ubocznych.
Można go stosować z Diamoxem.
Choroba wysokościowa
Większość ludzi nie odczuwa dolegliwości związanych z przebywaniem na dużej wysokości poniżej 2500 m npm.
Objawy choroby wysokościowej
Bóle i zawroty głowy, zmęczenie, duszność, utrata apetytu, nudności, zaburzenia snu i ogólne złe samopoczucie. Objawy zwykle pojawiają się 12-24 godzin po dotarciu na wysokości i zaczynają zmniejszać nasilenie około trzeciego dnia.
Co powoduje chorobę wysokościową?
Stężenie tlenu na poziomie morza wynosi około 21%, a średnie ciśnienie atmosferyczne 760 mmHg. Wraz ze wzrostem wysokości poziom stężenie pozostaje taki sam, ale liczba cząsteczek tlenu zmniejsza się. Na wysokości 3,658 m ciśnienie barometryczne wynosi zaledwie 483 mm Hg, więc zawiera około 40% mniej cząsteczek tlenu. Dlatego w celu prawidłowego dotlenienie ciała, rytm oddychania (nawet w stanie spoczynku) musi wzrosnąć.
Profilaktyka
Aby uniknąć choroby wysokościowej należy zadbać o właściwą aklimatyzację oraz profilaktyczne leki.
Obóz bazowy i obozy etapowe
2,500 m n.p.m. – 3,500 m n.p.m.
Obozy aklimatyzacyjne i obóz szczytowy
3,500 m n.p.m. – 5,500 m n.p.m.
Atak szczytowy
5,500+ m n.p.m.
